199

Czasami wydaje mi się, że już sama ze sobą się dogadałam, że kompromis w zaciętych bojach na argumenty osiągnęłam, a tu bach, nic z tego. Zawsze coś nowego wylezie spod szafy, kolejna okoliczność rzuci nowe światło na sprawę i znów staję w szranki z sobą, mierząc do siebie z obosiecznego miecza, jakim jest umysł, na dwoje dzielony, za i przeciw jednocześnie. Człowiek - istota rozciągliwa, pozornie logiczna, choć nigdy taka sama. Skończony ciałem, nieskończony myślą, nieruchomy gdzieś w środku, z którego najprawdopodobniej stacjonuje niezachwiany stan zen. I choć chciałoby się mieszkać 24/24 w tym centrum, to świat i tak zrobi wszystko, by wyrwać go z miejsca, naciągnąć mu mięśnie i pozwolić orbitować na jego obrzeżach. Że niby w imię bycia przejrzystym wobec.