19.11.12

181

Siedzę. Po prostu siedzę w ciszy. Nic nie robię, myśli błąkają się to tu, to tam, wszystkie zdają się być bez znaczenia. W tej chwili nic nie wydaje mi się ważne, poza ciszą. Stopniowo zapadam się w przestrzeń, w której i ty jesteś. Nareszcie. Tęskniłam... I ty też nic nie robisz, po prostu jesteś. Kojąca obecność. Odpoczywam.
W końcu.


Autor: o

4 komentarze:

  1. Anonimowy20 listopada 2012 08:44

    Jaki spokój.....chciałbym też kiedyś wreszcie go poczuć...

    OdpowiedzUsuń
  2. Anula [LP]20 listopada 2012 12:37

    Aż czuć, jak wypuściłaś dawno wstrzymane powietrze - ale ulga :):)

    OdpowiedzUsuń
  3. J.20 listopada 2012 15:04

    w końcu :)

    OdpowiedzUsuń
  4. tamirian21 listopada 2012 08:35

    A po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój....jak to kwękał wokalista Budki...Pełnokrwista, zmienna kobieta:):):)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)