212

Kochana książko, która z wdziękiem przysiadasz mi na kolanach. Znów robisz nieporządek w moim prywatnym chaosie. Jednak tym razem, bardzo cię proszę, zostaw trochę przestrzeni na moje własne myśli. I żeby nie było tak, że słowa same spadać mi będą na podłogę a nie znajdzie się nikt, kto mógłby się po nie schylić...