175

Jaki to dziwny moment dnia, to zawieszenie na nutach popołudniowych godzin, szarych, nijakich, tych między powrotem z pracy a wyczekiwanym spokojem wieczoru. Jedynym sposobem, aby się od tego stanu oderwać, to znużyć się nim do końca, do dna. To nietrudne o tej porze roku. Najtrudniejsze to znaleźć w sobie chęć na coś, cokolwiek, co przyniosłoby twórcze ożywienie.